Statystyki

środa, 19 stycznia 2011

Monika DoMoTuTkA

Mam na imie Monika...kilka lat temu zostałam zgwałcona... i od tego własnie momentu z mojego zycia zaczyna się ten blog, gdzie właściwie opis tych wydarzeń przepisuje ze swojego papierowego pamiętnika. Ten blog piszę jako przestrogę.Przed czym? Przed swoim własnym zyciem. Gwałt zmienił moje zycie... straciłam wiarę, plany na przyszłośc, wszelkie ambicje, ideały i jeszcze kilka ważniejszych znacznie rzeczy o ktorych dowiecie sie w swoim czasie z tego bloga... zostałam prostytutką w pełnym tego slowa znaczeniu... kiedys myslałam, że jestem albo przynajmniej będe kimś... teraz juz tak nie myślę, nie planuje, nie mam zbyt wielu marzeń... nie współczujcie mi, bo uwierzcie mi, że w miarę jak bedziecie czytac ten blog... jak zaczne opisywac swoje obecne życie a nie wspomnienia z przeszłości to zrozumiecie że nie ma absolutnie powodów.
Autor: o

4 komentarze:

  1. Anonimowy6 sierpnia 2011 04:22

    Z tego co piszesz to po gwałcie zostałaś prostytutką, bo straciłaś szacunek do siebie i robisz po prostu na złość - idź poszukaj pomocy nigdy na nic nie jest za późno tylko czym później to więcej trzeba poświęcić i mniej pozostaje na szczęście. Wstań któregoś pięknego dnia i powiedź, że od dziś jesteś inną dziewczyną (czy tak można - wiem,z doświadczenia - tak)

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy10 sierpnia 2011 16:20

    A ja poczytałem to co piszesz i widzę, że jesteś okrutnie wartościową Dziewczyną, gdyby tak nie było nie mogła być tego napisać w taki sposób. Odetnij ze swojego życia to co Ci się nie podoba, bo jestem pewien, że możesz to zrobić. Idź i znajdź swoje szczęście jeszcze raz! Wierzę w Ciebie!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy16 grudnia 2011 03:20

    ja tez w Ciebie wierze Moniko : );*

    OdpowiedzUsuń
  4. Lolla11 sierpnia 2012 15:19

    Całą noc czytam Twojego bloga z zapartym tchem. Jesteś bardzo inteligenta... Nigdy nie byłam zgwałcona i nie chciałabym być, ale rozumiem Cię bardzo dobrze. Po tym co się wydarzyło kiedyś pewnie nadal jest Ci bardzo ciężko, ale wierzę w Ciebie. Wystarczy tylko chcieć, a naprawdę można pokonać własne lęki... Mam nadzieję, że zapomnisz o tym co było.
    Szczęścia! ;]

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)